Ναταλία Κατσού, «Ένα τελευταίο»
Όχι άλλο να γράφω στίχους για μιαν
άγρια άνοιξη
«κάθε άνοιξη πεθαίνω»
και κουράστηκα
όμως σ’ αυτήν εδώ
ν’ ανοίξουν τα πατώματα
πετάγονται τα σάβανα
και σκόνη να γίνονται
ανθίζοντας ήλιους κατάμεσα στα μάτια
κι αν δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα
εγώ έτσι τ’ αποφάσισα
όχι άλλα χώματα όλο φτυσιές και κόκαλα
καμένων πεταλούδων
μόνο τη φτέρνα μου γνωρίζω
από την κόψη του καιρού
(ως την άκρη της γλώσσας φοβερή)
αγαπημένοι μου
κι ας μην χανόμαστε
(Δημοσιευμένο στο vakxikon.gr, τεύχος 18, σε μια επιλογή υπό τον τίτλο «ετοιμόρροπα συνθήματα», Απρίλιος 2012).
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/poems-spring/ ]